Vanuit een snikheet Miami

Daar zitten we dan. Op het terras van 1 van de vele Starbuck Coffee tenten hier in de buurt. Met uitzicht op palmbomen, zee, enorme hotels en dat alles met zo'n 30 C! Een hele onwerkelijke situatie.Toen we gisterenochtend om 9.15 uur vertrokken was het 2 C en moesten we het ijs van de autoruiten krabben. Tijdens de vlucht van bijna 10 uur was het volgens de tussenstanden vanuit de cockpit -60 C buiten en binnen nogal frisjes en pas zo'n 1000 meter boven Miami vlogen steeg de temperatuur naar 18 c en bij aankomst om 18.10 (in het donker) was het 27 C. Reuze apart. Het was een prima reis, maar wel lang. Totdat de koffers op Dusseldorf airport ingecheckt waren, waren we toch wel erg gespannen: een emotioneel afscheid van Nicolien, hebben wel alles, mag alles mee enz. We troffen gelukkig een buitengewoon vriendelijke grondstewardess die niks zei van het feit dat elke koffer toch wel 1 of 2 kg te zwaar was (ondanks al het geweeg op de personenweegschaal thuis...!). Ook de douane was echt aardig, zelfs toen bleek dat we nog een hele zak miniflesjes in een rugzak hadden zitten. Ach, zei hij, als u alles perfect zou hebben gedaan dan had ik niets meer te doen. En zo ontmoetten we steeds weer heel aardig personeel. Bij het tentje dat we reserveerden voor " kaffee mit kuchen" bij aankomst (dank voor de tip Janneke!) en zelfs de stewardessen in het vliegtuig deden hun uiterste best en hadden er zin in. Wat is leven toch veel fijner als mensen gewoon vriendelijk zijn.
Aankomst Miami was even slikken en dan vooral het eindeloze wachten bij de immigration. Zeker toen we ook nog in een andere rij geschoven werden en weer achteraan stonden. Naast ons de rij voor "special services" waar niet alleen oude dames en heren in rolstoelen snel werden geholpen maar ook gezinnnen met kleine kinderen. Aangezien wij op de terugreis slechts 4 uur overstaptijd hebben (als het vliegtuig uit Port au Prince tenminste geen vertraging heeft), gaan wij dat ook maar eens proberen. Wij zijn dan toch erg special, niet waar?
Maar zelfs bij de immigration troffen we een zeer vrolijke, geestige officer. Aangezien we zeker 1,5 uur hadden gezien hoe het ging hoefde hij niet meer uit te leggen dat we eerste de rechtervingers, dan de rechterduim, dan de linkervingers etc moesten laten scannen. Ook het wijzen op onze buttons met Joselore's foto erop (dank aan Jan-Joris en Jessica) werkten ontwapenend, dus toen we eenmaal aan de beurt waren was het zo gepiept.
Met de tip van oma Heleen in het achterhoofd gingen we toen met onze 4 koffers op zoek naar lockers om 3 van de 4 niet te hoeven meeslepen naar het hotel. Na veel heen en weer verwezen te zijn vonden we een storagewinkeltje, maar de man erachter nam niet eens de moeite om zijn telefoongesprek te beeindigen en het zag er wat smoezelig uit, dus besloten we het er maar op te wagen en met alle koffers een taxi te zoeken. Dat was nog even lastig, want daarvoor moet je op de groundfloor zijn en wij dachten dat daar alleen de bussen enzo gingen.
Buiten hadden we direct een cab en 25 minuten later waren we bij het hotel in Miami Beach in het Art Deco district. Jammer genoeg was het al donker want we kwamen de meest mooie pandjes tegen, bleek vanmorgen. Om de hoek van het hotel de Lincoln street met allerlei leuke restaurantjes, zeer druk bezocht, 24 hours stores en veel lichtreclames. Heerlijke pizza met icetea gegeten en gedronken. Erg lekker op het beugeleffect na. Overal zat wat: groen, rood, enz. Eigenlijk zou ik net als nijlpaarden en buffels zo'n pikvogeltje moeten hebben! Door het 6 uur tijdsverschil was het om 21 uur dus eigenlijk 3 uur 's-nachts dus het bed in. Redelijk geslapen al was de behoefte om om 2 uur 's-nachts op te staan erg groot. Dat konden we rekken tot half 7. Lekker zwemmen vervolgens om de (zeer stijve) spieren wat los te maken. daarna ontbijten met koffie, jus en bananamuffins en toen aan de wandel. Met als verrassing direct om de hoek de zee en het strand, waar het vanwege het vroege tijdstip heel erg rustig was. En nu op het terras in de schaduw loopt het langzaam vol. Iedereen aan de enorme koffies met verrukkelijke soorten cake, op weg naar het strand, joggend, fietsend, met minihondjes (nee, Nicolien, we nemen er geen voor je mee!), erg sfeervol, niet ordinair of decadent. Blijkbaar precies op de goede plek beland! Wel met een wat vreemd gevoel: morgen zal het contrast des te groter zijn. We komen toch niet helemaal in de vakantiestemming en lopen eigenlijk alleen maar een beetje de dag te vullen. Om een beetje te acclimatiseren wel fijn om zo'n dagje te hebben, maar morgen kan niet snel genoeg beginnen: Joselore dag!

Groet, vanuit een zeer zonnig en warm Miami Beach, Florida: Dorine en Jan

P.S. Net de beste burgers in town gegeten. Wauw!!!