Twee dagen voor vertrek

En er was rust. Klinkt wellicht vreemd twee dagen voor vertrek, maar vanmorgen kwam er ineens een soort kalmte over me. Met als gevolg dat ik, nadat Jan en Nicolien vertrokken waren (extra vroeg want vandaag wordt op school Santa Lucia gevierd,het feest van het licht. Dan lopen alle groep 8 leerlingen van de school, gehuld in witte lakens en kroontjes op hun hoofd, zingend met lichtjes door de school) met een kop thee, een eierkoek, de krant en een tijdschrift dat al weken ongelezen op me ligt te wachten, weer in bed ben gekropen en wat heb gelezen. Zonder me druk te maken over alles wat nog moet gebeuren. Een, voor mij, onwerkelijke beleving.
Misschien dat mijn geest of iets hogers heeft ingegrepen? Afgelopen week was namelijk een gekkenhuis. Jan geen enkele avond thuis, ik elke dag tot ’s-avonds laat achter de computer (inmiddels heeft de fysio woensdag een beginnende tennisarm geconstateerd), bezig met lijsten, schema’s, kopieren, bellen met instanties, nog meer lijsten en schema’s en ga zo maar door. En als ik even de deur uit ging was het om van alles te regelen en te kopen: van aankomstkaartjes (eindelijk in orde), postzegels, etiketten en enveloppen tot de aanschaf van een supersonische videocamera (dankjewel opa Kees en Heleen!), van bril in orde laten maken, tot het kopen van de laatste praktische zaken zoals flosstokjes (heel fijn zo’n blokjesbeugel) tot multivitamines voor Joselore en toch ook nog maar een roze petje (wat moet een kind in roze outfits immers met een oranje pet, ook al is ie van haar jongste neefjes geweest..) en ga zo maar door. Nou, ik ging maar steeds door (gewoontegedrag) maar dat is voor eventjes voorbij en dat voelt eigenlijk best wel prettig. Alle echt noodzakelijke dingen zijn gewoon gedaan. Er ligt nog een hele lijst voor morgen, maar daar heb ik Jan voor nodig en die werkt zich vandaag nog het schompes dus dat moet nog even wachten. Straks nog wat boodschappen doen (voorraad verder aanvullen. Niet dat dat echt nodig is: kan met wat er in mijn kasten en diepvries zit een heel weeshuis voorzien, maar je weet het nooit heh...) en dan komt vanmiddag mijn moeder voor de praktische overdracht (schema Nicolien, werking apparatuur, waar ligt wat, rondje school en supermarkt en dat soort zaken) en niet te vergeten het inrichten van de laatste koffer. Die van ons. Weliswaar zit alles er al in wat er in moet zitten, maar alles valt er ook zo weer uit. Aan haar de schone taak (en dat kan ze heel erg goed) deze koffer goed in te richten. En dan? Dan ga ik draadjesvlees maken met zuurkoolstamppot en dan gaan we vanavond voor de haard met z’n drietjes Monopoly spelen (Nicolien kreeg van de Sint de nieuwste gemoderniseerde versie: met bankpas en met de Korenmarkt, Stadion Gelredome en het Openluchtmuseum in plaats van de Steenstraat in Arnhem). Klinkt dat niet heerlijk huiselijk?